i tell you my story!

 
"Laura... Laura..." Laura keek om zich heen. "Wie is daar? Ben jij dat Aura?" Ze zat op haar bed, en ze voelde hoe haar ketting weer begon te gloeien. Dat gebeurde altijd als Aura tegen haar praatte. "Waarom heet je nou Aura, en waarom heet ik Laura?" Aura zuchtte weer. Laura had dit al heel vaak gevraagd, maar ze kon maar niet aan het idee wennen. "Omdat..." zuchtte Aura "wij tweeling zusjes zijn. Waar wij vandaan komen is dat een traditie, onze namen moeten rijmen! Daarbij is Aura bij ons een hele mooie naam. We weten dat het bij die nensen daar..." "Mensen Aura! Hoe vaak moet ik nog zeggen dat het Mensen is?" "Net zo vaak als jij vraagt waarom we Laura en Aura heten" zei Aura knorrig. "We weten dus dat het bij die mensen daar een hele andere vage betekenis heeft, maar bij ons heten alle prinsesen zo. De kroonprinses heet Laura, en dat ben jij dus. Daarbij betekend Laura  Dus gedraag je nu niet meer als een dom kind, en vraag er niet meer na!" Laura zuchtte. Aura was weer eens in haar sacherijnige bui. "Laura?" Laura wachtte erop dat ze verder zou gaan maar dat deed ze niet. "Ja?" zei Laura na een tijdje. "Ow gelukkig je bent er nog. Ik was al bang dat je je keting af had gedaan, en je weet dat ik dan nooit meer met je kan praten." Laura zuchtte. "Ja, dat heb je al meer dan duizend keer verteld Aura!" Zelf begon Laura nu een een beetje sacherijnig te worden.